دربدر تو

وقتی ثروت نداشته باشی، هیچ اهمیتی نداری ،نه حرف هات نه رفتارت و نه اندیشه هات

ولی ثروتی هست دائمی و اون هم آزار ندادن دیگرانه   وقتی دروغ نمیگی بزرگترین توانایی رو داری ،وقتی به خاطر منافع دیگران را تحقیر نمیکنی، روح بزرگی داری  . 

آگه تونستی از خواسته های خودت برای دیگری بگذری ، برازنده نام انسان هستی 

دربدر تو...

سالهای سال آرزو داشتم که کسی پیدا ‌‌‌ شود که افتخار شاگردی اش را داشته باشم .. معلمم باشد .. چیزی بیاموزم ... دریغ ... دریغ 

دربدر تو...

شاید روزی برسد که دوباره  وبلاگ مادر کلمه م با نوازشی آرامم کند...تمام رازهای دنیا را درگوشم بخواند و دوباره دستان مهربانش را روی گونه ام قرار دهد و بگوید: چی شده نوید... چرا غمگینی...

دربدر تو...

دربدر تو...

هر کسی یه معلم داره. یا خوب یا بد. بستگی داره چی ازش یاد بگیری. خیلی ها که توی زیندگی من بودن آدم ها خوبی نبودن و چیز هایی دیدم که که الان باعث شدن هیچ وقت رفتار وانها رو تکرا نکنم. چه بسا افرادی هم با ظاهری خوب اما نیتی بد بودن که بعدن فهمیدم. جالبه که بیشتر افراد بد معلم خوبی میشن چون بهت نشون میدن که چه کارهایی نبادی بکنی. افراد خوب که معلومند. ظاهر و باطن کارشون یکی هست. غالبا کاری باهات ندان و کم هم کمکت میکنن ولی بهترین ویژگی اون اینه که بهت آسیب نمیزنن و این خیلی مهمه. آدمهایی رو دیدم که با اینکه میدونستن کارشون کلاهبرداری هست اما هومن کار رو ادامه میدادن و در اخر هم مدعی بودن که خیلی جالب بود. واقعا زندگی یه درس هیت و تمام آدمها معلم. دلیل کارهای من هم دیدن ادمها بد در زندگی من بود. هر چی کردم برخلاف کارهای اونا بود و آنقدر ادامه دادم تا فهمیدم که اگرچه سودی نمبری ولی شبها آرامش داری و این خیلی مهمه. هربار که سر کسی کلاه برداری میکردن و من میدیدم، اویال عجیب  بود و فکر میکردم راهش اینه.. حالا همون آدمها دیدن دارن.... دربدر تو...ادامه مطلب

چه روزهایی از دست دادیم. با هم بودیم اما قدر ندانستیم...در آرامش بودیم اما به دنبالش بودیم... دوست دارم مرگم در بهار و در اردیبهشت باشد. همراه زنده شدن زمین. زمین از تن من زنده شود در هر گل و گیاه. وزش باد  نام مرا در لابلای ساقه ها زمزمه کند. اگر میدانستم و میدانستی که پایان همه ما مرگ است، اینگونه زخم نمی زدی و غمگین از نبودنم نمیگریستی... میدانم که میدانی... من هم میدانم و به انتظار اردیبشت نشسته ام..... دربدر تو...ادامه مطلب

حیرانم از این که وقتی به کسی کمک میکنی چرا باید به حساب زرنگی خودش بزاره و فکر کنه تو نمیفهمی و هر روز هم بیشتر احساس زرنگی کنه.... کسی که روزهای گرفتاری همراه تو هست خیلی بهتر از کسی که فقط برای منافع همراهت هست با حس زرنگ بودن... کیه که بفهمه... 

دربدر تو...

جاده ای سبز... باد خنک....راندن در مسیر ....تنها.....آرام و صبور...

دربدر تو...

خیلی وقت ها دلم هوای مادرم را میکنه... با آن چشمان بی فروغ و خسته اش... نگاه میکرد و با نگاهش می پرسید که چی میخوای؟... دایم در فکر بخشش بود نه گرفتن.. میدونم که دیگه نیست... نمی شنوه و نمی بینه... مگر پایان دیگری هم هست؟ بیشتر در خواب به دیدنم میاد... گشاده رو... همیشه منو تو آغوش میگیره و لبخند میزنه...گریه نمیکنه...با همان لباسی که همش به یاد دارمش... ساده و بی ریا...چقدر دلم سوخت... چقدر گریه کردم برای مادرم...باز هم دلم هواشو کرده... خیلی...زیباست.......

دربدر تو...

نباید هیچ وقت بیشتر از انداره و سطحِ فهم هیچکس بهش خوبی کرد ، آدم ها لطف تو رو میزارن به حساب لیاقت خودشون ...چیزی که من زیاد دیدم. 

دربدر تو...